دختر لر (1312)

«صدیقه سامی‌نژاد» که به نام «روح‌انگیز» معروف بود، با نقش‌آفرینی در این فیلم به نخستین بازیگر زن سینمای ایران بدل شد.

صدیقه‌ سامی‌نژاد، همسر یکی از دست اندرکاران پشت صحنه این فیلم، به نام آقای دماوندی، به عبدالحسین سپنتا اعلام کرد که حاضر به بازی در فیلم اوست. صدیقه‌ی سامی‌نژاد از اهالی بم بود و به مناسبت شغل شوهرش در بمبئی زندگی می‌کرد. عبدالحسین سپنتا به دلیل لهجه‌ی غلیظ کرمانی او، تا حدودی ناچار به تغییر فیلم نامه شد.

صدیقه سامی‌نژاد طی مصاحبه‌ای در رابطه با فضای فرهنگی بسیار بسته‌ی آن زمان برای وی به عنوان نخستین بازیگر زن سینمای ایران، گفت: « به خاطر ناراحتی‌هایی که در هنگام فیلمبرداری و بعد از آن ، چه از طرف فامیل و چه از طرف مردم کشیدم، هرگز راضی نشدم در فیلم دیگری بازی کنم. هنگامی که از در شرکت می‌آمدیم بیرون ، مجبور بودیم سه نفر محافظ داشته باشیم، یک شوفر و دو نفر کمک شوفر که کسی به شیشه‌ی اتومبیل‌مان چیزی پرت نکند. هر جایی هم که می‌رفتیم باید یه چیزی سرمون می‌انداختیم تا کسی ما رو نشناسه. »

هنگام فیلمبرداری این فیلم، روح انگیز (صدیقه سامی‌نژاد) از اسب به زمین افتاد و به دلیل فرو رفتن پاشنه‌ی بلند کفش در شکمش، آسیب بسیار شدیدی به رحمش وارد و تا پایان عمر باردار نشد .

این فیلم در بین عموم مردم، به فیلم «جعفر و گلنار» (برگرفته از یک داستان عامیانه به همین نام) شهرت پیدا کرد.

این فیلم حدود چهل سال پس از تولد سینما در جهان، به عنوان نخستین فیلم ناطق سینمای ایران به کارگردانی اردشیر ایرانی و نویسندگی عبدالحسین سپنتا در بمبئی فیلمبرداری شد.

گلنار : « تهرون می‌گن جای خیلی قِشنگیه , ولی مردمش ِبدن. »