متولد 65 (1395)

متولد ۶۵ فیلمی به کارگردانی مجید توکلی، نویسندگی جمیله دارالشفایی و تهیه‌کننده محمدمهدی عسگرپور محصول سال ۱۳۹۳ است. این فیلم برای حضور در بخش نگاه نو سی و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر انتخاب شده است. فیلم متولد ۶۵ در آبان ۱۳۹۵ در سینماهای ایران اکران شده است. داستان دختر و پسر جوانی را روایت می‌کند که با رؤیای پولدار شدن، خود را در شخصیت‌های مختلف اجتماعی جا می‌زنند و از این طریق می‌خواهند به خواسته‌های خود برسند. آنها به طور اتفاقی به عنوان خریدار به ساختمانی مراجعه می‌کنند، ولی در ادامه با حقایقی رو به رو می‌شوند. بعد از این مقدمه کوتاه میخواهیم نگاهی اجمالی به پروژه سینمایی مجید توکلی داشته باشیم قبل از ورود به بحث محتوایی بد نیست کمی در رابطه با انتخاب اسم فیلم صحبت کنیم متولد ۶۵ ضمن حفظ رابطه کم موضوعی با اصل محتوای داستانی خود رابطه بسیار جدی ای با بحث اکران در جهت بالارفت میزان فروش و همچنین جذب مخاطب و تماشاچی به سینما دارد این اسم به طور خاص نیز یاد اور دهه شصت و عاشقانه های نوستالژی مربوط به ان میباشد همچنین میتوان اشاره داشت که طراحی بنر های تبلیغاتی عمدتا با قاب بندی های توشات (دو نفره)عاشقانه امیر و خاطره بسیار در جلب نظر مخاطب تاثیر گزار بوده است به طور کل میتوان فیلمنامه را به سه بخش تقسیم کرد پرده اول ：(پیش در امد )پیش در امد یعنی مقدار زمانی که فیلمنامه نویس به کار اختصاص میدهد تا کاراکتر های خود را به مخاطب معرفی کند این موضوع از چند حیث قابل بررسی میباشد نکته اول ：این زمان نباید انقدر زیاد باشد که مخاطب را از فضای اصلی فیلم دور و به نوعی خسته کند برای همین زمان نرمالی که برای این بخش در نظر گرفته میشود معمولا تا پانزده دقیقه ابتدایی کار میباشد به عبارتی فیلمنامه نویس پانزده دقیقه فرصت دارد تا کاراکتر ها را به میزانی به مخاطب معرفی کند که تا قبل از ورود به پرده بحران همذات پنداری به درستی شکل بگیرد حال بیاییم این سوال را مطرح کنیم که همذات پنداری چه زمانی شکل میگیرد ؟ پاسخ را اینگونه عرض مینمایم اساسا همذات پنداری یعنی نزدیکی بیش از حد تماشاچی به شخصیت های قصه این بدین معنی میباشد که تماشاچی در بحث همذات پنداری خود را تمام شخصیت فیلم میبیند زمان شکل گیری این اتفاق مخاطب نمیتواند به هیچ عنوان چشم از صفحه نمایش بردارد به نوعی فیلمنامه نویس قبل از ورود به فضای اصلی قصه میخ خود را به طور جدی کوبانده است اساسا همذات پنداری به چند دلیل عمده شکل میگیرد ： ۱：مخاطب در دنیای واقعی موقعیتی مشابه موقعیت شخصیت اصلی را تجربه کرده است ۲：شخصیت پردازی به طرز شگفت اوری دلچسب و شیرین روایت میشود همین دو مورد کافیست تا به اهمیت این موضوع پی ببریم که چقدر همذات پنداری در بالابرد بحث کیفی فیلم نقش دارد خب به فیلم متولد شصت و پنج برگردیم اساسا ببینیم مجید توکلی چقدر به تحقق همذات پنداری در فیلمش فکر کرده است متولد شصت و پنج در پیش در امد زمان سی دقیقه را به خود اختصاص میدهد در این زمان ما قرار است در غالب شیطنت هایی که معلوم نیست از کجا و چرا شکل گرفته وارد دنیای عاشقانه دو جوان به نام های امیر (پدرام شریفی )و خاطره (هنگامه حمیدزاده )شویم توکلی در این زمان سی دقیقه از انواع و اقسام این شیطنت ها سخن میگوید از ماشین بازی و دزدی فروشگاهو کت و شلوار گرفته تا بازدید خانه فرشته و دروغی که حسابی دردسر ساز میشود در این فاصله ضمن به نمایش زر اوردن ارتباط این دو سعی به واگویی حقایقی از زندگی امیر و خاطره دارد به عبارتی محوریت اصلی قصه حول ارتباطات این دو میچرخد نکته مهم اینجاست که ارتباطات این دو هیچ پیچیدگی خاص یا ابهامی ندارد و همین کار را خراب کرده است بعد از گذر از پرده اول ارام ارام وارد پرده بحران یا بخشی از فیلم میشویم که قرار است داستان در ان شکل بگیرد دروغی که دردسر ساز میشود .... چه اتفاقی میافتد وقتی پسر محسن ابک باشی شخصی که بعد از یک کلاهبرداری بزرگ از کشور خارج شده است ؟ صاحب خانه به خیال اینکه امیر پسر محسن ابک است او و همسرش را حبس میکند از دقیقه ۳۰ تا دقیقه ۷۵ کل فضای قصه به صورت تک لوکیشن و انهم خانه خانواده بهرامی میگذرد در این فاصله مجید توکلی هنرمندانه در بحث قاب بندی پلان ها کار کرده است این موضوع بدین معناست که تنوع زاویه دید را در بحث دکوپاژ دوربین شاهد هستیم همین امر باعث میشود که مخاطب هیچگاه احساس خستگی نکند مدت هاست که سینمای ما خیلی حرف زیادی در مقابل سینمای پر خرجی همچون هالیوود یا حتی بالیوود ندارد این موضوع بدین معناست که این سینما ضمن حفظ اصالت وجودی خود هیچگاه نتوانسته در بحث پروداکشن پر هزینه و در بحث ساخت متنوع عمل کند اگر چه پروژه سینمایی توکلی در بحث پرداخت وایده تا حد زیادی متفاوت با پروژه های هم سطح خود عمل کرده است اما در بحث هزینه و سرمایه گذاری به هیچ عنوان در حد واندازه سینما نیست این موضوع را عرض نکردم تا بگویم که هر چه پروژه پر خرج تر الزاما باکیفیت تر میباشد بلکه خواستم بر این موضوع تاکید کنم که میزان سرمایه گذاری در پروژه در بحث ساخت جهت ایجاد و خلق تمهیدات ویژه ساخت مدت هاست که توسط تهیه کنندگان ما به فراموشی سپرده شده است متولد شصت و پنج نیز از ان دست پروژه های کم خرج سینماست که نه در قاب بندی (عمدتا مدیوم کلوز یا کلوز) ونه در تنوع لوکیشن و نه حتی در محتوا رنگ و بوی سینما نمیدهد خانم دارالشفایی در این پروژه به طور جدی سعی به طرح موضوع ومعضلی داشتند که بدون راه حل رها میگردد به عبارتی نبود راه حل از یک طرف و عدم تفسیر درست مشکل (چرا تفریحات اینچنینی)از سمت دیگر سبب شده که پروژه جلوه خوبی در بحث محتوا پیدا نمیکند اما بیاییم کمی عمیقتر به رابطه عاشقانه امیر و خاطره بنگریم قبلا عرض کردم از انجا که هیچ نقطه تاریکی الی فاصله سنی این دو در پرونده ارتباط این دو وجود ندارد هیچ وقت رابطه این دو به ما قصه نمیدهد تماما شرح فضایی عاشقانه است که هیچگاه تمامی ندارد در حالی که انتظارش میرفت توکلی گاهی از این فضای عاشقانه فاصله گرفته و نقطه یا نقاط تاریکی در رابطه این دو جهت به اوج رساندن بحران قرار دهد اما این اتفاق نهایتا به همان متولد شصت و پنج میرسد و خیلی زود ختم بخیر میشود مهم اینجاست که زمانیکه ما به پرده بحرانی قصه ورود میکنیم باید طوری پیش برویم که این بحران بزرگ و بزرگتر شود که در نهایت رهایی از بحران همان حس ارامش بعد از طوفان را به ما القا کند پرده پایانی (بخش سوم) زمان سه دقیقه پایانی کار را به خود اختصاص میدهد با حضور انا نعمتی(به عنوان معشوقه محسن ابک) در جمع دیگر طلبکاران همه چیز معلوم میشود و ان دو از ان خانه نفرین شده رهایی پیدا میکنند جمع بندی نهایی： متولد شصت و پنج جز اثار بی ادعاییست ک علیرغم وجود پتانسیل بالا جهت القای مفاهیم جالب توجه از این پتانسیل استفاده نکرده و نتیجه ان کاری میباشد که توجه خاص و مطلق روی سرگرم ساختن مخاطب دارد