آ.ب.ث آفریقا (1379)

کیارستمی درباره استفاده از موسیقی در این کار گفت: « اولین فیلمم را با موسیقی شروع کردم اما به تدریج موسیقی از کارهای من حذف شد، زیرا به نظر من موسیقی یک نوع اعمال تکلیف به تماشاگر است که در کجا احساساتی شود و یا کجا بخنند و کجا هیجانی شود.

اما درباره ی این فیلم چون در اوگاندا عمدتا صدای موسیقی از خیابان‌ها و مراکز دیگر شنیده می‌شود و هیچ گاه قطع نمی‌شود برای ارائه‌ی فضای واقعی اوگاندا از موسیقی استفاده کردم. استفاده از موسیقی در این فیلم در نهایت وفاداری بوده است.

۸۰ درصد این فیلم کاملا واقعی است و بیش‌از این واقعیت‌ها را نمی توان ثبت کرد.

کیارستمی در مصاحبه‌ای درباره‌ی این فیلم اظهار کرد: « این فیلم همانند فیلم«کلوزآپ» تاثیر زیادی بر روی من گذاشت. چون در این فیلم بود که با وفاداری به واقعیت توانستیم خود را از قید و بند میزانسن‌های قراردادی و تصنعی رها کنیم. برخورد ما با دوربین مانند برخورد دو کودک بود و هرگز به دنبال آن نبودیم که سخنی را به رخ تماشاگر بکشیم.

در ابتدا این فیلم یک فیلم سفارشی بوده اما راش‌هایی که از این فیلم گرفته شده بود فیلم را به گزارش واقعی از زندگی تبدیل ساخت.