جشنواره ها
سینما
بازیگران
شبکه خانگی و تلوزیون
آخرین اخبار
داغ ترین اخبار
اخبار بازیگران
اخبار فیلم ها
مشارکت‌کنندگان
ایجاد
راهنمای مشارکت در فیلسین
ویدیو ها
تصاویر
نقد و بررسی “اکسیدان”
درباره فیلم « اکسیدان »
ساختن فیلمهای کمدی در سالهای اخیر رونق گسترده ای در سینمای ایران داشته است که دلیل آن هم فروش قابل توجه این آثار می باشد. با نگاهی کلی به جدول پرفروش ترین آثار تاریخ سینمای ایران می توانیم مشاهده کنیم که « گشت 2 » و « نهنگ عنبر 2 » در صدر فروش ایستاده اند و طبیعی است که همین امر سبب ساختن آثاری می شود که با الگوبرداری از فیلمهای مذکور ساخته شده اند. « اکسیدان » به کارگردانی حامد محمدی اما یک تفاوت آشکار با دیگر کمدی های نازل این روزهای سینمای ایران دارد و آن دست گذاشتن بر روی موضوعی است که تا به امروز کمتر فیلمسازی در ژانر کمدی به سراغش رفته و آن مسئله اخذ ویزا با توسل به روش های عجیب و گاهاً آزار دهنده می باشد که بسیاری از مردم ایران از آن آگاه هستند و درباره آن شنیده اند. همین مسئله باعث شده تا داستان فیلم برای مخاطب ایرانی ملموس تر باشد. http://moviemag.ir/images/phocagallery/9016/oxidan/thumbs/phoca_thumb_l_2.jpg تمایلات همجنسگرایانه و تبدیل شدن به یک کشیش مسیحی از جمله شوخی هایی است که معمولاً در سالهای اخیر خط قرمز سینمای ایران محسوب می شده اما حامد محمدی در « اکسیدان » برای اولین بار این خط قرمزها را شکسته و شوخی های تند و تیزتری را به نمایش گذاشته که البته از انسجام برخوردار نیستند و از حیث موقعیت سازی، در جایگاه ارزشمندی قرار نمی گیرند. متاسفانه فیلمنامه حامد محمدی علی رغم پتانسیل های زیادی که برای تبدیل شدن به یک کمدی منسجم و پُر مغز داشته، به مجموعه ای از شوخی های پراکنده منجر شده که تقریباً همگی آنها جنسی هستند و بصورت واحد در بستر فیلمنامه به نمایش در می آیند. در واقع انسجامی بین این شوخی ها به چشم نمی خورد و فیلم هربار در یک موقعیت جدید که ارتباطی به سکانس قبلی ندارد، بازیگرانش را مقابل دوربین می برد تا بهانه ای برای رقم زدن این شوخی ها داشته باشد. شاید اگر می شد فیلمنامه هوشمندانه تری برای بکارگیری این شوخی ها در نظر گرفت، « اکسیدان » می توانست از کمدی های مفرح سالهای اخیر سینمای ایران باشد. http://moviemag.ir/images/phocagallery/9016/oxidan/thumbs/phoca_thumb_l_6.jpg « اکسیدان » اما توانسته از بازیگرانش بازی های خوبی بگیرد. جواد عزتی برای بازی در نقش اصلا انتخاب مناسبی بوده و به خوبی توانسته وجه درام و کمدی شخصیت را در کنار یکدیگر به تصویر بکشد. امیر جعفری هم که بیشتر دیالوگ های کمدی متعلق به او بوده به خوبی توانسته از پس اجرای آنها برآید و می توان به لیندا کیانی هم برای حضور در فیلم نمره قبولی دارد. « اکسیدان » مانند بسیاری از ساخته های اخیر سینمای ایران مبتنی بر شوخی های کلامی - جنسی است که بدون انسجام و بهم پیوستگی روایتگر یک معضل اجتماعی بوده اند و مانند تمامی این آثار، در پایان هیچ تلنگری به مخاطب خود نمی زنند و صرفاً برای دقایقی آنها را خندانده اند. حامد محمدی به خوبی توانسته با شوخی هایی که اغلب از شبکه های اجتماعی رونوشت شده، مخاطبش را بخنداند اما در نهایت باید این سوال را مطرح کرد که آیا یک اثر کمدی صرفاً برای خنداندن مخاطب به هر قیمتی به سینما می آید یا قرار است بر داشته های مخاطبش هم بیفزاید؟
اگر وقت کردید ببینید!
اگر وقت داشتید و هیچ کار دیگری نداشتید که انجام بدید، دیدن این فیلم را حتما پیشنهاد میکنم. داستان اصلی فیلم که بر اساس یک عشق یک طرفه هست آنچنان چنگی به دل نمیزد ولی دیدن یک فیلم کمدی و شنیدن چند تیکه بامزه بزرگسال هر چند وقت یکبار آدم را ریلکس میکند. در طول داستان دو اپیزود اتفاق می افتد که توقع داشتم اپیزود اول کوتاه تر باشد و خیلی راحت می شد داستان را با سه اپیزود تمام کرد. همه بازیگران در نقش خود میدرخشیدند و صحنه های کلاسیک فیلم کمدی ایرانی ( با برخی بروزرسانی های جدید ) در رده خود، چشم نواز بود.
بامزه‌بازی‌های همیشگی
اکسیدان یک جواد عزتی مثل همیشه بامزه دارد، یک امیر جعفری که هر چه تلاش میکند به دل نمی‌نشیند، و یک شبنم مقدمی خوب و درست که جذابیت فیلم است. خندیدیم اما نه خیلی... بامزه بود اما دلچسب نبود... خوب دیگه؟ هیچی...کاش سینماگران ایرانی یک مقدار بیشتر فیلم کمدی خوب ببینند و از بامزه‌بازی‌های همیشگی دست بردارند.