جشنواره ها
سینما
بازیگران
شبکه خانگی و تلوزیون
آخرین اخبار
داغ ترین اخبار
اخبار بازیگران
اخبار فیلم ها
مشارکتکنندگان
ایجاد
راهنمای مشارکت در فیلسین
ویدیو ها
تصاویر
از تهران مخوف به تهران منفعل
در نوشتار پیشرو با توجه به مثلث ساختاری داستان که رابرت مککی از آن سخن میگوید تلاش میکنیم به این پرسش پاسخ دهیم که آیا این نوع فرم و قالب داستانگویی موفق عمل میکند یا خیر.
کارناوال وحشت
«مادر قلب اتمی» یک فیلم معاصر است. فیلمی که از جهان اخروی، انرژی هستهای، سلاح کشتار جمعی، صدام، پول، خانواده و... میگوید و جوانانی را غوطهور در اغتشاشات ذهنیشان نشانمان میدهد که سعی در فرار از کارناوالی وحشتی دارند که به آن دعوت شدهاند.
بانویی با گلهای کاملیا
این دیگر چیست؟ فیلم است یا تعدد راشهای متعدد؟ هنر است یا تردد ناشی از آشهای متجدد؟ تصویر مشوش است یا تشویش مصور؟ پرتره مرد هنرمند است در جوانی به مثابه خودگویی و خودخندی؟ سرخوشیاش معلول شادی پس از گل است [در فوتبال] یا گلهای پیش از سرخوشی؟ از ناخودآگاه به خودآگاهی سرکار گذاشتن مردم رسیده است یا روشنفکری این روزها چنین میطلبد؟ «مادر قلباتمی» اصلا فیلم نیست. تصاویر مغشوشی است که نه در متن درام میدهد و نه در تصویر، سینما.
داستان جوانپسند
«مادر قلب اتمی» فیلمی پست مدرن است که یکه و تنها در مقابل سینمای جریان اصلی قد علم کرده است و طغیانش را علیه ساختار سنتی بیان میکند؛ فیلمی که فضای آن به آثار تارانتینو یا کوئنها بیشباهت نیست.
یک فانتزی مینیمال
«مادر قلب اتمی» دارای ایده و فکر قبلی بوده است و دید کلی حاکم بر آن نوعی بلوغ را نشان میدهد. اما گذشته از انتخابهای پایهای فیلمساز، نحوهه نمایش ایدهها و استفاده از فرصتها در فیلم چندان رضایتبخش نیست.