نقد سینمایی شعله ور:: سینمایی شعله ور: "خداوند وقتی جهان را خلق کرد، بلوچستان را از زباله های خلقت آفرید". (مثل بلوچی)؛ نقل به مضمون از سفرنامه سایکس. سینمایی "شعله ور" در ادامه "آرایش غلیظ"، اما با غلظتی مردانه و حرکاتی بچه گانه تر ساخته شده است. حضور زندگی واقعی امین حیایی و پسرش در قصه فیلم، جبهه ای دیگر از سیرسلوک افیونی را در محور اسکله ام الرصاص! کمپ، باز می کند. حیوانات فیلم را مثل فیلم های دیگر نعمت اله نمی توان نشانه ای از نشانه گذاری هایش به حساب آورد، چون در حال و وضعیت جدی اندر جدی فیلم؛ یک دفعه مثل سیفون، سکانس ها و پلان قبل از خودش را با آب یکسان می کنند!. فیلم طوریست که بهتر بود جنگی ساخته می شد، چون آنوقت معلوم می شد یک آدم آس و پاس این همه مدت خرج اش را از کجا می آورد. غرق شدگی انسان ها در آب و نجات نصف و نیمه در سواحل متروک -یادگار قرن ها مطرود عدالت- تصادم حقیقت با بطالت، خیر با خود خواهی، زیبایی با زشتی بلوچستان ایران را نمی رساند تاریخ و فرهنگ بلوچستان ویژگیهایی سخت متضاد و گاهی متناقض و جذاب برای اساتید مردم شناس دارد که در گرداب هول و هراس این فیلم، تاخت و تاز می شود، چون حمید نعمت اله هیچ نعمتی را به جز افیون در بلوچستان نمی بیند!. دریا تنها منبع موثر اقتصادی در زندگی بلوچ است، آن هم به چیزی جز مرگ جوانان راضی نمی شود. و این اشاره خوب را به ایران ویران در اقتصاد جهان، نمی توان تعمیم داد. چرا که حیوانات فیلم مقدستر و مقدمتر از صدای وحشتناک خیلی از سکانس های فیلم است!. شماره 750 روی کانتینر که از بالای شانه سمت چپ امین حیایی دیده می شود با مینی بوسی نابود "قاپدی قاشدی" در لانگ شات اسکله (کمپ اسکان) و اشیاء دیگر با آدم هایش در جمع نشان میدهد، آنها منتظر ورود ناوگان اسکندر مقدونی از هند هستند تا با داد و ستدی خوب به بازار خود رونقی بدهند. یک آدم آنرمال که در زندگی و قهرمان بازی هواپیمای مدلی شکست خورده است، درصدد جبران عقده هایش به بلوچستان رفته و به دنبال اغفال یک دختر بلوچ بی نواست، اما همان آدم در یک صبحی آرام و در همان کمپ به پایانی نامعلوم می رسد!؛ که آیا رستگار شد؟! و یا اینکه ما در ذهنمان هر تصور و تخیل رستگاری برایش بکنیم، مجازیم؟! محمد حقیقت طلب نوزدهم بهمن 1396 سینما صحرا - تهران