قیصر قیام مرام و معرفت: قیصر یک منتقم با انگیزه های شخصی نبود بلکه انتقام جویی بود که بر علیه سکوت و همراهی مجریان قانون در اجرای بی قانونی با خلافکاران قیام کرد. قیصر صدای بلند مردی و معرفت در زمانی بود که مردانگی داشت رنگ می باخت. آدم ها در قیصر حتی برای رفتن به جنگ برای قسم گذشته شان احترام قائل اند و بدون سلاح به مسلخ می روند.

تقابل چهل گیس و کچل!: بعد از گذشت نزدیک به نیم قرن از عمرم و با شناخت کمی که از خودشناسی پیدا کرده ام تازه میفهمم که سفر آغاز راه شناخت خود و درون است و چه زیبا این شاعر سینمای ایران مرحوم علی حاتمی آن را به تصویر کشیده، روحش شاد. حسن کچل که با بهونه سیب (که برای ما مسلمون ها نمادی از وسوسه و گناه و بهشت هست) به سفری وارد میشه که آخرش به بهشت میرسه. یک جوان خام با شنیدن صدای چهل گیس (که چهل هم نماد پختگی است) عاشقی دلباخته می شود تا یک جن (که نماد وجدان و درون فردی ماست) هم به کمکش بیاید. همیشه ما قبرستان را نقطه پایان زندگی می دانیم اما در فیلم حسن تازه در قبرستان متولد می شود. جزو معدود فیلم هایی هست که دیالوگ هاش جرأت از یاد رفتن رو ندارند. هر قسمتی از فیلم کلاس کاملی از خودشناسی است به شرط آنکه خوب دیده بشه.