جشنواره ها
سینما
بازیگران
شبکه خانگی و تلوزیون
آخرین اخبار
داغ ترین اخبار
اخبار بازیگران
اخبار فیلم ها
مشارکتکنندگان
ایجاد
راهنمای مشارکت در فیلسین
ویدیو ها
تصاویر
این آدمهای باورپذیر و ملموس
در «ماجرای نیمروز» با یک فیلم حادثهای سیاسی/ پلیسی طرفیم که تا حدود زیادی توانسته است اغلب پارامترهای این گونهی سینمایی را رعایت کند و از حیث فرم و فضاسازی، با گرتهبرداری اصولی از فیلمهای مطرح جهان به این ژانر نزدیک شود.
زمستان در آتش
«ماجرای نیمروز» ساختهی محمدحسین مهدویان با هیچ سنجه و معیاری در ابعاد سینمای ایران نمیگنجد و یک پرش بلند برای قهرمان نوآمدهای است که همهی رکوردهای پیش از خود را شکسته و قرار است یکهتازی کند.
در میانهی میدان خون
مهدویان در دومین ساختهی سینماییاش بستری را برای قصه انتخاب میکند که پرداختن به آن بدون جبههگیری صریح و سوگیریهای از پیش تعیینشده دشوار است. او به خوبی به این موضوع واقف است که نمایش دو قطبیهای سیاسی و تصویرسازی تفکر دو طیف سیاسی، نیاز به قرار دادن مخاطب در یک سمت از این کارزار سیاسی دارد.
داستان آن پنج نفر
«ماجرای نیمروز» دومین فیلم سینمایی مهدویان هم از دل علاقهی او به رویدادهای واقعی تاریخ معاصر ایران سر برمیآورد و با اینکه بهتر است چنین نکتههایی در بحث درباره فیلمها مورد استفاده قرار نگیرد اما باز هم سخت است به این مورد اشاره نکرد که فیلمهایی مثل «ماجرای نیمروز» در سینمای این روزهای ایران که فیلمسازی به سبک و سیاق اصغر فرهادی - و تازگیها به روش نرگس آبیار - مد روز شده است، غنیمتاند.
«نفس» فیلم عجیبی است.
فيلمی ديرياب، در لحظاتی خسته کننده، واجد حال و هوايی آزاردهنده و ترسناک که مرموزوار بهت تماشاگر در واکنش به پايان تکان دهندهاش را برمیانگيزد. داستان فيلم را نبايد و نمیشود در يادداشت فيلم تعريف کرد. اين اشارهای است که تجربه درست ديدن چنين فيلم ديرهضمی را مختل میکند. تماشاگر بايد خود به صورت مستقيم با حس شگفتانگيز انتهای فيلم خو بگيرد.