جشنواره ها
سینما
بازیگران
شبکه خانگی و تلوزیون
آخرین اخبار
داغ ترین اخبار
اخبار بازیگران
اخبار فیلم ها
مشارکتکنندگان
ایجاد
راهنمای مشارکت در فیلسین
ویدیو ها
تصاویر
فمینیسم افراطی یا ضدیت با مردسالاری؟
از ویژگیهای همیشگی فیلمهای میلانی داستانگو بودنشان است که در «ملی...» نیز رعایت شده و فیلم طبق الگوی کلاسیک هالیوودی داستانش را میگوید و وقایعش پشت سر هم پیش میروند و تدوین خوب (و نه خاص) فیلم نیز به پیشرفت موثر داستان کمک میکند؛ دست کم فیلم تا پایان کششاش را برای مخاطب از دست نمیدهد و کمتر پیش میآید وسط آن به ساعت خود نگاه کنید که این مهارت در «قصه گویی» با همه نقصانها و ایراداتش از بخشهای احترامبرانگیز سینمای میلانی به حساب میآید.
حباب ماسیده در زمان
دنیای پر از خشونت فیلم «ملی و راههای نرفتهاش» جز کمی اعصابخوردی و گفتن جملات اعتراضی به کاراکتری چون ملیحه، تاثیر خاصی ندارد.
بحرانهای عاطفی یک زن
فیلمنامه و کارگردانی فیلم بهمن با استانداردهای قابلقبولی شکل گرفته و این باعث شده «بهمن» یک فیلم موفق برای مرتضی فرشباف باشد.
قصهی گمشده
فیلم «بوفالو» پرداخت منسجمی در ارائهی موضوع ندارد. ساختار روایی دچار سردرگمی شده و انگار قرار بوده این فیلم به طوری اپیزودی روایت شود که اگر فیلمساز برای نوع روایت از ساختار اپیزودیک البته با یک قاعدهی مستحکم استفاده میکرد، کلیت فیلم میتوانست متقاعدکننده باشد. اما هم اکنون با فیلمی طرف هستیم که مسیر نهاییاش را گم کرده است.
خانهی ناامن
موردی که در «مَلی و راههای نرفتهاش» دیده میشود که به محتوایش ضعف رسانده است، شتابزدگی در بوجودآوری موقعیتهاست، به طوری که انگار تمامی این موقعیتها در ذهن میلانی ترسیم شده اما در اجرا نتوانسته ربطهای منطقیاش را به تصویر بکشد.