دارکوب (1397)

واقعا زیبا بود مخصوصا با بازی زیبای خانم بهرامی عزیز

دارکوب کوچک است. حقیر است. همه‌ی درختان ریز می‌بینندش. هیچ‌کدام خیال نمی‌کنند جبروتشان را موجودی حقیر و ریزجثه مثل دارکوب به سخره بگیرد. اما ضربه‌های ریز دارکوب اگر جمع شود و به جای درستش بخورد، درخت‌های چندین متری و چندین ساله را هم از پا در می‌آورد. شاید حق را به درخت بدهید و دارکوب را موجودی مزاحم بدانید؛ در طبیعت شاید اینطور باشد اما داستان دارکوب‌ها و درخت‌های فیلم "دارکوب" کمی پیچیده‌تر از غرایز است. درختان تمام دارایی دارکوب‌ها را گرفته‌اند و دارکوب‌ها نیز به تلافی و برای بدست آوردن حقشان، شروع به ویران کردن می‌کنند. فیلم دارکوب، اثر بهروز شعیبی با بازی سارا بهرامی، امین حیایی، و مهناز افشار فیلمی با مضمون اجتماعی و تقابل نسبتا تکراری دو طبقه اجتماعی با اختلاف بسیار تقابل مهسا (سارا بهرامی)، زنی که مبتلا به اعتیاد است و در فقر دست و پا می‌زند، و روزبه (امین حیایی) که رئیس یک فروشگاه زنجیره‌ای بزرگ است و دارای یک یک زندمرفه. مهسا همسر سابق روزبه است و مددعی اسکه ت که روزبه ۶ سال پیش، فرزند تازه متولدشده‌شان را برده و او را ترک کرده است. و پس از ۶ سال بازگشته که حقش را بگیرد. مهسا دارکوب‌وار، درخت به ظاهر مستحکم زندگی روزبه را به لرزه درمی‌آورد. شاید اگر فیلم را ببینید از رفتارهای مهسا و اطرافیانش منزجر شوید. کسانی که زندگی‌شان هیچ شباهتی به زندگی طبقه‌ی مرفه و حتی متوسط ندارد. شاید آنان را وقیح و پررو بدانید. شاید هم لاابالی و دزد. اما خرده نگیرید! دارکوب‌ها از قواعد درختان پیروی نمی‌کنند. تنها چیزی که می‌دانند این است که حقشان بیشتر از این بوده و به دنبال مسبب وضع فعلی‌شان می‌گردند. آنها همیشه به چشم تحقیر و انزجار دیده شده‌اند. مهسا می‌گوید که مسبب قسمتی از فلاکت امروزش روزبه بوده. اما روزبه این را نمی‌فهمد یا نمی‌خواهد قبول کند و هربار طفره می‌رود. اما بالاخره با آن کنار می‌آید. روزبه می‌پذیرد که رها کردن مهسا، باعث تشدید اعتیاد او شده و می‌پذیرد که نباید او را از فرزندش جدا می‌کرد. البته پس از اینکه تمام راه‌های کتمان و طفره رفتن بسته می‌شود. پس از اینکه نقشه‌ی اجیر کردن دوست مهسا برای کشتن او با شکست مواجه می‌شود و پس از اینکه نیلوفر (مهناز افشار)، همسر فعلی‌اش و کسی که در این شش سال بچه را بزرگ کرده، حق را به مهسا می‌دهد و روزبه را توبیخ می‌کند. اما پایان داستان می‌توانست کوبنده‌تر از چیزی که بود باشد. شعیبی به یک پایان گل و بلبل که هم درخت راضی بود و هم تا حدی دارکوب، رضایت داد. در این پایان، روزبه تقاص پس نداد. صرفا به نحوی باج داد که از تقاص پس دادن بگریزد. هرچند که چنین اتفاقی را هم در سینمای امروز باید به فال نیک گرفت.