جشنواره ها
سینما
بازیگران
شبکه خانگی و تلوزیون
آخرین اخبار
داغ ترین اخبار
اخبار بازیگران
اخبار فیلم ها
مشارکتکنندگان
ایجاد
راهنمای مشارکت در فیلسین
ویدیو ها
تصاویر
آن که گفت آری
با فیلم «ساعت ۵ عصر» می شود دقایقی کوتاه به دغدغههای هر روزهی خود خندید. به شلوغیها، گرفتاریها، محبتهای بیدلیل، اما بیش از این فیلم، چیزی ندارد که درگیرمان کند.
غیرقابل انتظار!
«ساعت پنج عصر» پیش از آن که یک اثر کمدی باشد یک فیلم خستهکنندهی بیثمر است که هیچ تلاشی برای جذابیت و رضایت تماشاگر نمیکند.
واپسگرایی ممنوع!
حتی اگر از زاویهی تقلیلگرایانه و واپسگرایانهی مواجهه با فقط و فقط یک کمدی ساده، پرفروش و عامهپسند نیز به «اکسیدان» به عنوان دومین اثر بلند سینمایی حامد محمدی بنگریم، باز هم خود را مواجه با فیلمی میبینیم که هم در شناخت ژانر متبوعاش دچار خطای مبنایی است، هم در خلق روایی وقایع شکلدهندهی سیر داستانیاش، با مقولهای به نام «اصالت وقوع» به کلی بیگانه است و هم در ساختار داستانی اثر، حتی به بدیهیترین، پایهایترین و ابتداییترین اصول فیلمنامهنویسی نیز پایبند نیست.
فراتر از انتظار، و البته: انضباط!
اگر در انتظار سکانسهای خندهدار متمادی، از آن نوع که در کارهای دیگر مدیری با آن مواجه بودهاید، هستید؛ «ساعت 5 عصر» انتخاب مناسبای نیست. اما اگر میخواهید حاصل کار کمدینای را ببینید، که همیشه خواسته جدی گرفته شود و به شکل عمیقتری با جامعه و تماشاگرش ارتباط برقرار کند، این فیلم نمونه مناسبی است.
موقعیت، درام و جهان نیمهکاره کات خورده
«تیکآف» نتوانسته چه به لحاظ شخصیتی، چه به لحاظ موقعیتی و چه به لحاظ رفتاری، از ایدهی مرکزی و مسیر «طغیان»یاش، به ایدهی ناظر و مقصد «احیا»اش برسد.