سرخ پوست (1398)

سرخ پوست به معنای واقعی یک فیلم است، دومین اثر نیما جاویدی پس از ملبورن که اولی تحت تاثیر سالها دستیاری و تلمذ در جوارداصغر فرهادی و پایان باز شکل گرفت،جاویدی سرخ پوست فیلمی سرحال، جذاب، قصه گو.، با بازی های یک دست ‌ ساخته که هوش فراوانش در انتخاب بازیگران ستودنی است، نوید محمد زاده با فاصله گرفتن بسیار از نقش های سابق که با تم عصبی همراه بود توانسته نقش را به خوبی دست بگیرد، پریناز ایزد یار در ادامه پیشرفت های بعد از شهرزاد به خوبی توانسته ترکیبی از سیاست، و زنانگی باشد.ستاره پسیانی با حضور کوتاهش سرشار از نبوغ است و حبیب رضایی که بازی اش در همان دو سکانس ستودنی است، طراحی دکور، نور پردازی یکی از خوب های جشنواره است و در آخرسرخ پوست یکی از خوب های جشنواره ای بود که نه #ایده_اصلی باکارگردان تازه تفس و نه#تیغ_و_ترمه با کیومرث پور احمد پیشکسوت اش انتظارها را براورده نکرد. .....