سرخ پوست: سرخ پوست به معنای واقعی یک فیلم است، دومین اثر نیما جاویدی پس از ملبورن که اولی تحت تاثیر سالها دستیاری و تلمذ در جوارداصغر فرهادی و پایان باز شکل گرفت،جاویدی سرخ پوست فیلمی سرحال، جذاب، قصه گو.، با بازی های یک دست ‌ ساخته که هوش فراوانش در انتخاب بازیگران ستودنی است، نوید محمد زاده با فاصله گرفتن بسیار از نقش های سابق که با تم عصبی همراه بود توانسته نقش را به خوبی دست بگیرد، پریناز ایزد یار در ادامه پیشرفت های بعد از شهرزاد به خوبی توانسته ترکیبی از سیاست، و زنانگی باشد.ستاره پسیانی با حضور کوتاهش سرشار از نبوغ است و حبیب رضایی که بازی اش در همان دو سکانس ستودنی است، طراحی دکور، نور پردازی یکی از خوب های جشنواره است و در آخرسرخ پوست یکی از خوب های جشنواره ای بود که نه #ایده_اصلی باکارگردان تازه تفس و نه#تیغ_و_ترمه با کیومرث پور احمد پیشکسوت اش انتظارها را براورده نکرد. .....

2 قدم مانده به پایان: الفاتحه مع الکمال تبریزی(مارموز) .... اثر جدید #کمال_تبریزی مارموز یک گرته برداری کامل از بهترین کمدی اجتماعی سیاسی دودهه اخیر کارگردان است که با تکیه بر نوستالژی خاطره انگیز مارمولک قصد دارد مخاطب را روبروی پرده ی نقره ای بنشاند#مارموز اولین تجربه فیلم نامه نویسی آیدین سیار سریع به صورت مستقل می باشد، آنطور که باید نتوانسته در نوشتن یک کمدی سیاسی با رگه های اجتماعی موفق باشد، تبریزی مارموز هیچ ربطی با تبریزی مارمولک و لیلی با من است ندارد، چرا که آثار فوق یک کمدی تمام موقعیت است اما مارموز یک کمدی تمام کلامی است که توانسته با استفاده از قدرت بازیگری #حامد_بهداد در نقش قدرت الله صمدی که احمدی نژاد درون یک ملت است، جامعه رو به زوال و فرو پا‌شی ایران را به خوبی تصویر کند در جای جای فیلم نشانه‌شناسی و نمادشناسی وجود دارد و برای باز کردن تک تک آنها شاید نیاز به یک پرونده سینمایی باشد تا یک مطلب بررسی کوتاه. از شخصیت اصلی گرفته که به خاطر ادبیاتش و تغییر موضع ناگهانی اش تداعی کننده احمدی نژاد است تا دیگر افراد حاضر که آدم را یاد بقیه رجل سیاسی می اندازد. بیشتر این عناصر توسط خود بینندگان به راحتی کشف می‌شوند چرا که همانطور که اشاره شد ماجراهای طنز تلخ فیلم کاملا برای مردم آشناست. مقایسه دایمی مارموز با مارمولک اگرچه شاید از نظر حرفه‌ای چندان درست نباشد، اما اتفاقیست که هر بیننده‌ای از فیلم ناخودآگاه در ذهنش آن را مرور می‌کند،مارموز متاسفانه میراث دار خوبی نتوانسته باشد و وبیشتراز اینکه فرزند خلفی برای آقا رضا مارمولک باشد یک بیانیه سیاسی ضعیف، شعارزده، و گل درشت بوده که تنها به واسطه بازی کنترل شده و درست و جذاب حامد بهداد و پروپاگاند های سیاسی بیرون از فضای سینما توانسته برای خود در جمع گیشه دار ها صاحب چرتکه شود و بازهم متاسفیم که آقای کارگردان کمال خان تبریزی هم به سنت دیگر هم نسلان خود که به واسطه آثار ضعیفشان در چند سال گذشته اقدام به خود زنی کرده اند، از این قاعده مستثنا نبوده و.. . با مارموز و چند صباحی دیگر با فیلم پرستاره و بازاری ماهمه باهم هستیم باید برای سینمایشان تلقین بخوانیم .... منتقد : علیرضا صلصال #مارموز#کمال_تبریزی #حامد_بهداد #مارمولک#بیانیه_سیاسی #علیرضا_صلصال