جشنواره ها
سینما
بازیگران
شبکه خانگی و تلوزیون
آخرین اخبار
داغ ترین اخبار
اخبار بازیگران
اخبار فیلم ها
مشارکتکنندگان
ایجاد
راهنمای مشارکت در فیلسین
ویدیو ها
تصاویر
بازگشت به مسیر اصلی!
اگر وظیفه اصلی یک کارگردان در فیلم را خلق جهان داستان بدانیم و این مسئله را شاخصی برای موققيت یک فیلمساز تلقی نماییم باید بپذیریم برگ برنده «به وقت شام» کارگردانی آن است.
ایستاده در میانه
«بهوقت شام» پرسشی را مطرح میکند که گویا خود حاتمیکیا هم پاسخش را ندارد و ازآنجاییکه نمیتواند فیلمش را اینگونه رها کند، به همان ترفند همیشگیاش روی میآورد؛ قهرمان سازی.
ترفیع منزلت
«هویت»، نقطه آغاز حركت حاتمیكیا در سینمای حرفهایست. فیلمی كه سرآغاز تمام حرفهای حاتمیكیا در آثار بعدی به شمار میرود. نام فیلم هم درونمایه این اثر و كارهای دیگر اوست.
تنها میان جمع
«وصل نیكان» ، فیلم دوران گذار حاتمیكیاست. حدفاصل میان دو دوره و - احتمالا - نشانهای از تردید او در انتخاب مسیر پیشرو.
فیلمسازی در گیر و دار تجربهی درونی
چنین به نظر میرسد که فیلم «وصل نیکان» عرصه تجربه روحی خود فیلمساز است و همه ضعفهای فیلم از همین جا منشأ میگیرد. به اعتقاد من بزرگترین علتی که اجازه نداده است تا فیلم «وصل نیکان» پیوستگی بیانی پیدا کند همین است که حاتمیکیا این فیلم را در گیر و دار یک بحران درونی ساخته است.