جشنواره ها
سینما
بازیگران
شبکه خانگی و تلوزیون
آخرین اخبار
داغ ترین اخبار
اخبار بازیگران
اخبار فیلم ها
مشارکتکنندگان
ایجاد
راهنمای مشارکت در فیلسین
ویدیو ها
تصاویر
«روشنفکر»م، پس هستم
«هامون»، قبل از تبديل شدن به «اثر»، از شدت پراكندهگويی و تعدد سوژه و بینظمی بسيار، در حال انفجار و فروپاشی است.
دوران بیخیالی
«سنتوری» در قیاس با سینمای مهرجویی و آن فیلمهای دارای حرف، نه فقط درحرف، که در ساخت هم ضعیفتر است.
مادر «دلبستگی به عهد قاجار»
باید منتظر باشیم كه همه، روزی به زجهزدن بیفتند. باز هم آقای «علی حاتمی» و در مشغولیهای خستهكنندهاش؛ دلبستگیاش به عهد قجر و آتوآشغالهای صندوق خانههای متروك وآدمهایی نیست آبادی، اما با بزك واعی و دیالوگهای پرتكلف و حكاكیشدهای كه حتی برای رعایت جناس و قافیه كج و معوج شدهاند، آن هم از دهان تیپهای تصنعی كه این كلمات در دهانشان زیادی میكند... این كلمات در دهان همه زیادی میكند و من نمیدانم كه اصلا این طرز نوشتن و حرف زدن اگر به درد سینما و تئاتر نخورد، به چه درد دیگری ممكن است بخورد!
فیلمسازی در گیر و دار تجربهی درونی
چنین به نظر میرسد که فیلم «وصل نیکان» عرصه تجربه روحی خود فیلمساز است و همه ضعفهای فیلم از همین جا منشأ میگیرد. به اعتقاد من بزرگترین علتی که اجازه نداده است تا فیلم «وصل نیکان» پیوستگی بیانی پیدا کند همین است که حاتمیکیا این فیلم را در گیر و دار یک بحران درونی ساخته است.
گروهبان خیالی
كیمیایی خوب فهمیده است كه باید به سراغ جنگ برود و باز هم خوب فهمیده كه حالا گروهبان باید به خانه بازگردد، اما نه جنگ را میشناسد، نه گروهبان را و نه مردمان این روزگار را.