جشنواره ها
سینما
بازیگران
شبکه خانگی و تلوزیون
آخرین اخبار
داغ ترین اخبار
اخبار بازیگران
اخبار فیلم ها
مشارکتکنندگان
ایجاد
راهنمای مشارکت در فیلسین
ویدیو ها
تصاویر
باغ بیبرگی
«به نام پدر» فیلمیست از فیلمسازی خوب كه در حد نام سازندهاش نیست. تعارف هم نیست. این را گذر زمان ثابت خواهد كرد و خوبی فیلمساز هم كه پیش از این ثابت شده.
پوستهای که هست...
با این حساب، شاید بتوان «بادیگارد» را نقطه پایان تردیدهای مکرر حاتمیکیا و قهرمانهایش دانست و پرونده مواجهه عقل و دل را که در فیلم «از کرخه تا راین» به ملایمت مطرح شده بود و در «آژانس شیشهای» و «به رنگ ارغوان» به تندی، حالا با تکیه بر قطعیت و خشونت تاثیرگذار انتهای فیلم، بسته شده دانست و نقطه پایانی تلقی کرد بر تمامی استدلالهای عقلی و منطقی فیلمساز و آدمهای فیلمهایش.
کم توقع شدهایم!
«بادیگارد» هر اشکالی داشته باشد (که دارد) فیلم گرم و جانداری از آب درآمده که میتوان دوستش داشت یا نداشت.
جدال منطق و احساس
فیلمساز در این فیلم میکوشد تا بین خواستههای نسل جوان و نسل خود که به تعبیر حاجکاظم (یا همان حاجحیدر، چه فرقی میکند؟) توی غار دلشان خزیدهاند یک پل ارتباطی به وجود بیاورد.
محافظ یا محافظهکار؟
حاج حیدر «بادیگارد» همان حاج کاظم «آژانس شیشهای» است با همان دغدغهها و دل نگرانیها اما با مصادیق تازهتر و متناسب با زمانه.