دومین گشت بدون ارشاد:
سعید سهیلی با ساخت گشت ارشاد دو به طور جد ثابت کرد که هیچ تمایلی به بقا و ماندن در سینمای فعلی ندارد او که با ساخت گشت ارشاد یک توانست تا حدودی علیرغم ضعف در بحث محتوا به نوعی به بیان انتقاد های تند علیه وضع فعلی جامعه بپردازد
دومین گشت هیچ ثمره مثبت و قابل توجهی برای این کارگردان سرشناس ندارد چرا که این فیلم در مقایسه با ورژن پیشین همچنان از ضعف جدی در فیلمنامه رنج میبرد بدین معنا که مخاطب در طول زمان نود و هشت دقیقه یک فیلم هیچگاه درگیر یک کمدی داستانی جذاب نمیگردد هر چه هست تکرار راه و روش کارگردانان سرشناسی همچون عطاران در عرصه کمدی و طنز میباشد
در حالت کلی فارغ از نوع واقسام کمدی در سینمای امروز ما باید شکل و نوع یک کمدی را خوب بشناسیم
به طوریکه اینگونه انواعشان را به عرض میرسانیم
۱-کمدی در بحث کلام شکل میگیرد
۲-کمدی در اکت و کنش و واکنش بازیگر ها شکل میگیرد
۳-کمدی در اثر ایجاد موقعیت شکل میگیرد
در مورد اول یا همان کمدی کلامی دو اتفاق قابل توجه میافتد ：
۱：دیالوگ نویسی طنز گونه توسط فیلمنامه نویس
۲：لحن یا نوع گویش دیالوگ توسط بازیگر مربوطه
در مورد دوم ما با بدن و شیوه اکت و بازی بازیگر طرف هستیم ضمن اینکه در این مورد بده بستان بازیگران مقابل هم در جهت ایجاد یک کمیک خنده اور اهمیت دارد
در مورد سوم با موقعیت سازی و یا شکل کلی اش میزانسن صحنه طرف هستیم که باید مخاطب را به خنده وا دارد
لازم به ذکر است بنده در جایگاه منتقد و یا مخاطب هیچگاه انتظار حضور توامان هر سه المان در یک فیلم را ندارم اما در صورت رویت هریک از بخش ها به صورت تفکیک شده باید طوری در دل قصه گنجانده گردد که نهایتا سبب خنده و شادی تماشاچی گردد
دومین گشت که به تازگی ارشادش لاک گرفته شده است بر خلاف قسمت اول به طور کامل اسم ارشاد را یدک میکشد یعنی گشت دوم هیچ ارتباطی با بنر های جذاب تبلیغاتی اش ندارد چرا که دومین گشت سرگذشت سه نفر اس و پاسی است که به بیان ساده بعد از خروج از زندان به دنبال کار میباشند تنها موتور محرک قصه در بحث کمدی حمید فرخ نژاد میباشد که جدا از بحث اکت و یا حتی گریم نیمچه کمدی اش میتوان به الفاظ رکیک و توهین امیزی اشاره کرد که وی در طول فیلم به کار میبرد تا شاید لبخند بر لبان تماشاچی بنشیند
نتیجه انکه گشت ارشاد دو تنها به کمدی لفظی و کلامی اکتفا کرده است
مهمترین ضعف اساسی فیلم که میتوانست نقطه قوت ان قلمداد گردد بحث فیلمبرداری و نهایتا دکوپاژ صحنه توسط,کارگردان میباشد که به شدت بدو خارج از انتظار میباشد
به طوریکه میتوان اینگونه در نظر داشت که سعید سهیلی هیچ تصور درستی از فیلمبرداری به معنای دقیقش چه در بحث سوییچ (استفاده از چند دوربین به طور همزمان)چه در بحث زاویه دید .چه تراولینگ چه تیلت چه پن یا حتی محل قرار گیری دوربین در جهت خلق یک موقعیت کمیک نداشته است
خب اساسا گشت دو از دو نقطه نظر قابل بررسی است ：
موضوع اول ：محتوای کار
موضوع دوم:فرم کار
همانطور که مستحضر هستید در مورد محتوای پروژه گشت دو به میزان زیادی صحبت کردیم و به عرض رساندم که این پروژه بر خلاف قسمت پیشین هیچ پله صعودی ندارد
اما در مورد فرم کمی صحبت کنیم و قبل از ورود به بحث مربوطه تعریف درستی از این موضوع ارایه دهیم
سوال：معنا و مفهوم فرم چیست ؟
پاسخ：در زمان اجرای یک پروژه کارگردان وظیفه دارد به نوعی ان پروژه را به اجرا در بیاورد که میزان حداکثری نزدیکی مخاطب و یا تماشاچی را با کاراکتر های قصه شاهد باشیم به معنای ساده تر همذات پنداری بین تماشاچی و اجزای یک فیلم به درستی اتفاق بیافتد عمده بحث فرم توسط دوربین و حرکت های ان صورت میپذیرد برای مثال زمانیکه در یک فیلم قهرمان قصه مورد اصابت گلوله قرار میگیرد این کارگردان است که ورود میکند و به فیلمبردار دستور میدهد پلان اصابت گلوله را به شکل لو انگل بگیرد (پایین به بالا )تا تماشاچی در قاب تصویرش شکوه و عظمت قهرمان فیلم را مشاهده کند و همین امر سبب میگردد که مخاطب با کاراکتر را بطه احساسی خوبی برقرار کند به عبارت دیگر مادامی که تماشاچی خیره به پرده سینما اتفاقات یک فیلم را دنبال میکند یعنی همه چیز خوب و ارام است اما همینکه برای لحظاتی چشم از پرده بردارد میشه گفت فاتحه فیلم خوانده شده است پس تمام سعی کارگردان ان خواهد بود که طوری کار را پیش ببرد که این اتفاق نیافتد همین موضوع نسبتا ساده را فرم در سینما تعریف میکنند
اما در خصوص بحث فرم در گشت دو بد نیست توجه شما را به بخش یا زیر شاخه ای از فرم که ان را فرم روایی تعریف میکنیم جلب کنم
سوال：فرم روایی چیست ؟
رابطه علت و معلولی بین پلان های به نمایش در امده یک فیلم
معنا میگردد به شکلی که این پلان ها رابطه معنا دار و درست و یکپارچه ای از حیث منطق داستانی کنار هم داشته باشند
پاشنه اشیل گشت دو همین بحث فرم روایی بود بدین معنا که این فیلم پر شده بود از سکانس هایی که به راحتی میتوان انها را از دل قصه حذف کرد بدون اینکه اب از اب تکان بخورد
به عبارت دیگر کنار هم قرارگیری این پلان ها از هیچ منطق درست داستانی پیروی نمیکند
شاید نزدیکترین واژه جهت توصیف گشت دو آپرای صابونی باشد واژه ای که در ابتدا به سریال های کم ارزش تلویزیونی گفته میشد که به صورت مداوم پخش میشد اما بعد ها این اصطلاح به سینما راه پیدا کرد علت استفاده از این اصطلاح هم این بود که مخاطبهای این نوع زنانی بودند که حین کار دراشپزخانه میدیدند و تبلیغ مواد شوینده هم در این نوع کارها زیاد بود عرایضم را اینگونه جمع بندی میکنم که گشت دو در بحث محتوای داستانی اصلا عملکرد موفق و رو به جلویی ندارد و حتی به شدت با فاصله زیاد از یک کمدی سبک حرکت میکند
شاید بتوان کمدی گشت دو را کمدی بزن و بکوب و یا کمدی شلوغ هم خواند کمدی ای که سعی دارد با میزانسن های شلوغ و پر جمعیتش و پلان های اکشن و حادثه ای از دعوای خیابانی گرفته تا جدال با یک غول بی شاخ و دم در قفس برای لحظاتی خنده را بر لبان مخاطب خود بیاورد که به عقیده من اصلا عملکرد مثبتی ندارد
در پایان باید به عرض برسانم گشت دو همان دومین گشت بدون ارشادی است که نه میتواند موفقیت های قسمت پیشین خود را تکرار کند و نه میتواند محتوای داستانی درخور و شایسته ای ارایه کند هر چه هست نود و هشت دقیقه ایست که به محض خروج از سالن های سینما همه اش به فراموشی سپرده میشود و به نوعی تماشاچی به حس درست و قابل درک پوچی دست میابد
