جشنواره ها
سینما
بازیگران
شبکه خانگی و تلوزیون
آخرین اخبار
داغ ترین اخبار
اخبار بازیگران
اخبار فیلم ها
مشارکتکنندگان
ایجاد
راهنمای مشارکت در فیلسین
ویدیو ها
تصاویر
سینما یا تجارت؛ مساله این است
شمایل فرخنژادی که در«عروس آتش»، «ارتفاع پست»، «چهارشنبهسوری»، «گشت ارشاد» و حتی «دموکراسی تو روز روشن» دیدهبودیم، در کجای راه جامانده است؟
حالا نگاه نکن!
از این خرده داستانها فیلم که بگذریم، میرسیم به اصل داستان که «عصبانی نیستم» را نهتنها تبدیل به بهترین فیلم درمیشیان میکند که یکی از بهترین عاشقانههای این سالهای سینمای ایران را هم میسازد.
شوخی میکنی، نه؟
در هشتاد درصد مواقع تماشاگر صرفاً به این دو نفر(پژمان جمشیدی، محسن کیایی)، فیزیکشان و بامزگیهای شخصی هرکدام میخندند نه موقعیتهای فیلمنامه یا شخصیتپردازی یا اجرا!
راه یکطرفه!
انگار کارگردان شوخیاش گرفته باشد و بخواهد سربهسر تماشاگر، تاریخ، سینما، اخلاقیات و… بگذارد؛ و بعدازآن هم خنده امیرعلی که یادآور خنده قیصر در قطار در پایان «قیصر» است.
چیزهایی هست که میدانی
در این سینمای بیاعتنا به موقعیتهای زناشویی که توجه کمی به انسان و حساسیتهایش دارد، ساخت چنین فیلم ارزانی که از زاویه دید زنانه به مشکلات زناشویی مینگرد حائز اهمیت و واجد جدی گرفتن است.