جشنواره ها
سینما
بازیگران
شبکه خانگی و تلوزیون
آخرین اخبار
داغ ترین اخبار
اخبار بازیگران
اخبار فیلم ها
مشارکتکنندگان
ایجاد
راهنمای مشارکت در فیلسین
ویدیو ها
تصاویر
درام شخصی، لزوما درامی قرنطینه شده نیست
از پس تماشای همان ابتداییترین دقایق فیلم «پرسه در حوالی من» ساختهی غزاله سلطانی، به راحتی میتوان این نکته را دریافت که خالق اثر، در پی شکل دادن یک «فیلم شخصیت» است.
منجمد شده در اغراقهای بیدر و پیکر و آموزههای تلویزیونی
«ساعت پنج عصر» همچنین نشان میدهد که نحوهی خلق و پردازش شخصیت برای مهران مدیری، کماکان منحصر و خلاصه و متوقف در آموزههای روایی تلویزیونی است و متأسفانه او هنوز شخصیتسازی و شخصیتپردازی سینمایی را نمیشناسد.
واپسگرایی ممنوع!
حتی اگر از زاویهی تقلیلگرایانه و واپسگرایانهی مواجهه با فقط و فقط یک کمدی ساده، پرفروش و عامهپسند نیز به «اکسیدان» به عنوان دومین اثر بلند سینمایی حامد محمدی بنگریم، باز هم خود را مواجه با فیلمی میبینیم که هم در شناخت ژانر متبوعاش دچار خطای مبنایی است، هم در خلق روایی وقایع شکلدهندهی سیر داستانیاش، با مقولهای به نام «اصالت وقوع» به کلی بیگانه است و هم در ساختار داستانی اثر، حتی به بدیهیترین، پایهایترین و ابتداییترین اصول فیلمنامهنویسی نیز پایبند نیست.
موقعیت، درام و جهان نیمهکاره کات خورده
«تیکآف» نتوانسته چه به لحاظ شخصیتی، چه به لحاظ موقعیتی و چه به لحاظ رفتاری، از ایدهی مرکزی و مسیر «طغیان»یاش، به ایدهی ناظر و مقصد «احیا»اش برسد.