رگ خواب (1396)

بعد از مدت ها دیدن یک فیلم خوب ایرانی با استاندارد های کلاسیک و روایت تک شخصیتی حالم را خوب کرد. "اگر قصد دیدن دارید (که خیلی پیشنهاد میکنم) از اینجا به بعد نخوانید!" سفر عشق مینا و کامران در دو نیم 45 دقیقه فیلم به زیبایی با مونولوگ های مینا (لیلا حاتمی) و با لحنی کتابی روایت میشود. برخلاف مشکل بیشتر فیلم های سینمای ایران، این فیلم به سرعت در مسیر داستانی خود قرار میگیرد و دختری ساده با احساسات جدید را به تصویر میکشد. برخی از روایت های داستان اغراق آمیز هست ولی بیننده را به درک بیشتر احساسات گیج و تنهایی های شخصیت اصلی داستان نزدیک میکند. بهترین سکانس فیلم جایی است که کامران تصمیم میگیرد تئودور را جایگزین خود کند و با خنده های عجیب و لج درار ، مارا به سُخره بگیرد. دیدن این فیلم را پیشنهاد میکنم!

اگر از بعضی از صحنه‌های اغراق شده فیلم مثل سکانس مواجهه با واقعیت در رستوران و تهوع‌های بی حد و مرز مینا بگذریم، روایت متکی بر نریشن در این فیلم مرا یاد سر به مهر ساخته تیم همیشگی هادی مقدم دوست و حمید نعمت‌الله با بازی لیلا حاتمی انداخت. با علاقه بسیاری که به نعمت‌الله دارم این فیلم را دوست نداشتم.

مینای رگ خواب همان اتی بوتیک است انگار، با همان حماقت‌ها با همان سادگی‌ها. با همان زودباوری‌ها. لیلا حاتمی با بازی فوق‌العاده قوی‌اش یک اتی کمی، سن و سال‌‌دارتر را برایمان تصویر کرده که بدبختی‌ها نه تنها بالغ‌اش نکرده بلکه ضیف‌ترش هم کرده. رگ خواب با بازی فوق‌العاده متفاوت و خوب لیلا حاتمی کاراکتری واقعی را برایمان تصویر کرده که با بازی خوب و دور از انتظار کوروش تهامی جذابیت فیلم را صد برابر کرده است. همه بازیگرها بهترین انتخاب برای نقش‌ها هستند. البته که نیمه دوم فیلم قوی‌تر از نیمه اول است.