جشنواره ها
سینما
بازیگران
شبکه خانگی و تلوزیون
آخرین اخبار
داغ ترین اخبار
اخبار بازیگران
اخبار فیلم ها
مشارکتکنندگان
ایجاد
راهنمای مشارکت در فیلسین
ویدیو ها
تصاویر
لاتاری آژانس شیشهای این روزهای ماست
مهدویان با لاتاری نشان داد که سینمای ایران بعد از مدتها کارگردان صاحب سبک دیگری به خود دیده است. او خوب فیلمنامه مینویسد و قصهاش را سرراست تعریف میکند. فیلم برداری خاص خودش را دارد. شخصیت پردازی را خوب بلد است و کاراکترهای داستانش را خوب میشناساند. او بلد است قهرمان بسازد و اینکار را به خوبی انجام میدهد.
آنجا كه عشق پیروز میشود
«به رنگ ارغوان» هم حرف دیروز است، هم امروز و هم فردا.
به دور از ابتذال
«خوب، بد، جلف» نخستین فیلم بلند پیمان قاسمخانی، شاید از معدود فیلمهای جشنوارهی امسال بود که اصحاب رسانه ها را در برج میلاد به معنای واقعی کلمه «خنداند»! بله، در اپیدمی فیلمهای تلخ و سیاه و بشدت ناتورالیستی جشنواره ای که گذشت، تماشای یک کمدی سرگرمکننده و نسبتا خوب، و نه سخیف و مبتذل، از فیلمنامهنویسِ نسبتا کهنهکاری که سالها تجربهی نوشتن در ژانر کمدی را داشته است اتفاق خوشایندی محسوب میشد.
این سه زن
«چهارشنبهسوری» دستکم به اندازهی «درباره الی...» یا «جدایی نادر از سیمین» طرح داستانی پیچیدهای ندارد و روابط آدمهایشچنان نیست که تماشاگر مانند دو فیلم یاد شده از داستان فاصله بگیرد و قضاوت کند.
یک آسانسور خالی که چشممان را به روی دعوا میبندد
فیلم مثل «شوکران» و مثل هر فیلم اصیل دیگری که با این مضمون (خیانت) به درستی کار میکند، دربارهی «قضاوت» هم هست و حس درونی آدمها نسبت به هم را به جایگاه اخلاقی معینی که هر یک برای آن یکی قائل است، مربوط میداند.